31 sierpnia 1987 roku Wieluńska Kolej Wąskotorowa zabrała pasażerów w swój ostatni kurs. Tym samym zakończyła się historia linii kolejowej otwartej niespełna 71 lat wcześniej – dokładnie 26 września 1916 roku.
W naszym cyklu artykułów przedstawiamy historię wieluńskiej kolejki oraz zachodzące na niej na przestrzeni lat zmiany. Naszą uwagę skupiamy na zlokalizowanych wzdłuż linii stacjach i przystankach oraz tych obiektach, które przetrwały do czasów współczesnych.
Część 3. Odcinek Wieluń – Turów
1. Wieluń Dąbrowa Wąskotorowa 0,0 km
Stacja powstała po otwarciu kolei normalnotorowej Kalety – Podzamcze. Obsługiwała ruch pasażerski i towarowy. Przystanek osobowy znajdował się pomiędzy dworcem stacji normalnotorowej a domami po drugiej stronie ul. Kolejowej. Tory osobowe a tor przeładunkowy (Wieluń Przeładunkowy) oddalone były od siebie o 700 m. Nie było tu budynku dworca, korzystano z obiektu PKP.
2. Wieluń Wąskotorowy/ Wieluń miasto 2,024 km
Od momentu uruchomienia regularnych przejazdów w 1916 r. stacja wieluńska stała się, obok stacji Zawisna, najważniejszą na tej kolei. Możliwe, że w tym czasie powstały już jakieś budynki infrastruktury kolejowej. Wraz z odrodzeniem państwa polskiego w 1918 r. i tym samym odcięciem od stacji w Zawisnej, stanowiła zaplecze wieluńskiej kolei wąskotorowej.
W okresie międzywojennym w okolicach ul. Sybiraków postawiono budynek stacyjny, parowozownię, drewnianą wieżę ciśnień, budynki magazynowe i mieszkalne oraz rozbudowano torowisko. W 1941 r. z nieznanych powodów doszło do pożaru parowozowni, którą odbudowano w latach 1941 – 1947. W 1953 r. murowana wieża ciśnień zastąpiła rozebraną wcześniejszą. W 1971 r. na stacji było 5 torowisk.
Budynki kolejowe z torowiskiem rozebrano wraz z likwidacją kolei. Do dnia dzisiejszego zachował się budynek mieszkalny, wybudowany w 1928 r. Autorzy nie wiedzą, czy budynek gospodarczy za stacją został postawiony przed zlikwidowaniem kolei.
Dworzec – to budynek piętrowy z dwoma parterowymi skrzydłami. Część główna dworca jest przykryta dachem dwuspadowym. Jego zachodnia część posiada konstrukcję łamaną. Boczne jego części są przykryte dachem trójspadowym. Pokrycie dachu – to dachówka. Ryzalit od ściany frontowej wschodniej jest zwieńczony małym daszkiem dwuspadowym. Budynek jest w dobrym stanie, mieszka w nim kilka rodzin. Wskazane byłoby zadbanie o jego elewację.
3. Turów 5,924 km
Przystanek w Turowie położony był na północ od drogi z Turowa na Kurów. Możliwe, że znajdował się mniej więcej tam, gdzie dziś stoi drewniana wiata. Stał tutaj niewielki murowany budynek, po którym nic nie zostało. Pomiędzy Turowem a Chotowem na kanale krzyworzeckim (6,709 km) „ciuchcia” jechała po czternastometrowym moście, którego drewnianą konstrukcję po 1945 r. zastąpiono stalową. Betonowe przyczółki i stalowa konstrukcja mostu bez torowiska zachowały się do dziś. Na ich bazie most został odtworzony i służy mieszkańcom jako część ścieżki pieszo-rowerowej.
———-
To była trzecia część artykułu dotyczącego historii Wieluńskiej Kolei Wąskotorowej oraz zlokalizowanych wzdłuż niej stacji i przystanków. Przeczytaj też pozostałe fragmenty:
- Część 1: Historia kolejki
- Część 2: Ślady dawnej kolejki
- Część 3: Odcinek Wieluń – Turów (tu jesteś)
- Część 4: Odcinek Chotów – Kowale (wkrótce)
- Część 5: Odcinek Praszka Wąsk. – Zawisna (wkrótce)
Tekst stanowi fragment artykułu opublikowanego w czasopiśmie „Na Sieradzkich Szlakach”. Autorzy: Rajmund Kieler, Jarosław Klimas, Piotr Pawlak
